Κατά το αρθ. 8 παρ. 1 Κ.Ο.Δ., (Κώδικας Οδοντιατρικής Δεοντολογίας) ο ασθενής που δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του αδυνατεί να συναινέσει για την διενέργεια οδοντιατρικών πράξεων, αλλά κρίνεται απαραίτητη η συναίνεση του γονέα ή του κηδεμόνα του. Στη περίπτωση της στοματικής υγείας ενός ασθενή, κρίθηκε άξιο από το νομοθέτη να οριστεί το 16ο έτος της ηλικίας ως ανώτατο όριο ηλικίας, μετά τη συμπλήρωση του οποίου, ο ασθενής, χορηγεί ο ίδιος τη συναίνεσή του για τη διενέργεια πράξεων οδοντιατρικής φύσεως. Λαμβάνεται, δηλαδή, υπ’ όψιν, ένα αντικειμενικό κριτήριο, που είναι η συμπλήρωση του 16ου έτους της ηλικίας, καθώς, σύμφωνα με τον νομοθέτη, η εν λόγω ηλικία τεκμαίρεται την πνευματική και συναισθηματική ωριμότητα του εφήβου.
Με την ως άνω ρύθμιση, ο Κ.Ο.Δ. διαφοροποιείται από τον ΚΙΔ και φαίνεται αποσυνδέει την συναίνεση από την δικαιοπρακτική ικανότητα και συνδέει την ικανότητα για συναίνεση με την ωριμότητα του ανηλίκου για τις οδοντιατρικές πράξεις (σφραγίσματα, καθαρισμό, τοποθέτηση ορθοδοντικού μηχανισμού-σιδεράκια κλπ), θεωρώντας ότι η συμπλήρωση των 16 ετών τεκμαίρει την απαραίτητη ωριμότητα για τις ως άνω οδοντιατρικές πράξεις.
Επιμέλεια: Ηλέκτρα Κουτσούκου, Δικηγόρος